De voorlaatste etappe, van Le Chenit naar Abbaye was (weer!) een hele mooie. Na een kwartiertje stijgen kon ik al neerkijken op de wolken die in de vallei aan het meer bleven plakken. De hele klim lang waren de condities perfect. De papperige sneeuw van gisterennamiddag was een mooie stevige korst geworden. Sporen was niet nodig, je kon overal gewoon op lopen.
Boven op de kam van de Mont Tendre was er een machtig uitzicht. Het meer van Genève en het Zwitserse Mittelland in een speciale bleekblauwe waas, en de hele Jura-keten.
Ik bleef de brede kam volgen. Rotsachtige stukjes en bijeengewaaide sneeuwbergen en sporen van gemsen die aan het drooggeblazen gras komen knabbelen. Op twee mensen na was er niemand. Heerlijk rustig (niet stil want het fameuze Zwitserse leger was ergens in de buurt aan het oefenen).
In de namiddag maakte de Mont Tendre zijn naam helemaal waar (letterlijk). Op de top was het 's middags vier graden. Veel te zacht ; alle sneeuw werd een zacht slap laagje dat met grote plakken aan de raquettes bleef kleven.
Vlakbij de top kwam ik twee Engelsen tegen. Tiens, wat komen jullie hier doen? Grond- en sneeuwstalen nemen.
De twee Britten werken voor een Zwitserse staatsinstelling die allerhande studies doet ; hun onderzoek moet uitzoeken hoe het met de omzetting van CO2 in de Jura gesteld is.
Leuk om weten dat je blijkbaar als buitenlander toch kan wonen en goeie jobs kan vinden in Zwitserland, ondanks de uitslag van het laatste referendum. Met de allerkleinste meerderheid (50% + een paar duizend stemmen) is toen aangenomen dat de regering het aantal EG-burgers dat in Zwitserland komt wonen, moet begrenzen. En die regering heeft daar helemaal geen zin in. Er wordt juist gestreefd naar vergaande inpassing in Europa (zonder helemaal lid te worden).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten