In Zwitserland heet het Forêt de Risoud. Zo'n 30 km lang en 5 a 10 km breed langs de Frans-Zwitserse grens. De locals spreken er met heel veel respect over. Op deze prachtig zonnige dag wou ik dat fameuze bos ook wel eens zien.
In de voormiddag, van Bois d'Amont naar de Roche Champignon was het vlot doorstappen op het officiële pad van de "Grand Traversee du Jura" voor raquetteurs. Het gaf al een idee over hoe wild dit bos is : overal kleine heuveltjes, losse kalkrotsblokken, putten, omgevallen bomen,... De wandelaars die ik tegenkwam waren nu niet direct mensen waarmee een interessante babbel mogelijk was : een groepje scouts met een extreem-rechts marslied maar zonder zonnebril (die zijn sneeuwblind tegen vanavond), twee Hollandse kerels die wel heel grof gebekt waren, een zatte Duitstalige meneer... Geef me dan maar liever eenzaamheid.
In de namiddag ging ik voor de real thing : langs de Zwitserse bospaden naar Chenit in val de Joux. Op een enkel skispoor na was hier niemand gepasseerd de voorbije week - heel ruig en afgelegen. Wie hier zonder kaart en kompas of GPS verdwaalt en van de paden afraakt, heeft serieuze pech. Alles lijkt op elkaar, heel ruw terrein, er is niks om je op te oriënteren.
Als ik 's avonds wat rondsurf blijkt dat ik min of meer de route volgde van een vluchtlijn die tussen 1941 en 1944 honderden Joden van de holocaust heeft gered. Ze werden vanuit Frankrijk over de Roche Champignon naar één van de hutjes voor bosarbeiders gebracht en daarna naar Chenit begeleid.
Als extraatje doe ik me nog een stukje langs het Lac de Joux cadeau. Wat een contrast met de rest van de dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten