Het blijft maar dooien. De Montrond met zijn lange aanloop laat ik vallen. Voor de etappe l'Abbaye naar Vallorbe kies ik voor een korte klim naar een top in de voormiddag en in de namiddag doe ik - sneeuwvrij - de gorges de l'Orbe.
Langs het meer en tijdens de klim passeer ik rijen Toblerone-tanden en bijhorende bunkers uit WO2. Bij sommige is de camouflage nog intact (eentje als nep-chalet).
Op de Dent de Vaulion is er niks te zien - alles potdicht in de mist. Ik rek de afdaling langs de graat zo lang mogelijk. Beetje bij beetje wordt het uitzicht op de noordelijke helft van de Jura steeds beter. Maar zodra de tandjes van de raquettes op het asfalt beginnen krassen, gaan ze uit. De rest van de dag zijn ze dood gewicht aan de rugzak.
Nog meer WO2 bunkers in de afdaling. Het fort van Vallorbe was net als de maginotlinie grotendeels in de berg ingebouwd. Het is nu een museum. De stukken boven de grond zijn gecamoufleerd als huisjes, rotsen, een bosje sparren. Het had één nadeel : de enige ingang zit in de vuurlinie. Als de Duitsers dit fort echt hadden aangevallen zaten de 200 soldaten van het fort in een rattenval : geen bevoorrading mogelijk, geen ontsnappingsroute voor gewonden,...
Bij Les Clées begint het stuk langs de Orbe. Het pad ligt er onzwitsers slecht bij. Maar de Orbe in zijn kloof is heel mooi! Rotsen, kleine watervalletjes, stukjes tunnel, een paar viaducten (zoals bij een landschap van een modelspoorbaan), stukjes van verlaten fabriekjes en forelkwekerijen die langzaam terug in de natuur opgaan.
Mooi symmetrisch. Het begin en einde van de tocht in gorge, ertussen door de sneeuw stappen op de Jura-hoogvlaktes en kammen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten